1 juli 2012, Torhout. Op 15-jarige leeftijd waag ik me voor het eerst aan een bouwkamp naar Normandië met 12 volstrekt onbekende medereizigers. Onwetend en naïef ga ik dit avontuur aan, niet beseffend welke impact dit kamp op mijn leven zou hebben.

Bijna 12 jaar later kan ik terugkijken op 10 bouwkampen. Jaarlijks bracht ik meer dan een maand door in Normandië en nog steeds maak ik meerdere keren per jaar een korte trip naar mijn geliefde Normandië. Deze regio heeft me alles gegeven: een plek om op te groeien, mezelf te zijn, liefde, vrijheid, ruimte en ontelbare kansen. Hier kon ik fouten maken en groeien. De schoonheid van dit rurale land leidde ertoe dat ik koos voor een opleiding in landbouwkunde en dankzij ontelbare gezellige avonden is mijn gesproken Frans aanzienlijk verbeterd. De Normandiërs hebben mij de l’art de vivre geleerd.

Kortom, Normandië is mijn tweede thuis geworden. Ik ben er verliefd geworden op de mensen, de cultuur, het bocagelandschap, de Normandische koeien, de boomgaarden, de kazen en de cider!